Folk architecture
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Folk architecture, ook wel volksarchitectuur of vernaculaire architectuur genoemd, omvat bouwwerken die zijn ontworpen en gebouwd door lokale gemeenschappen of ambachtslieden, zonder de directe betrokkenheid van formeel opgeleide architecten.
Omschrijving
Deze bouwstijl is sterk beïnvloed door de lokale omgeving, het klimaat, de beschikbare materialen en de culturele, economische en sociale omstandigheden van de gemeenschap. Het resultaat is een functionele bouwstijl die past bij de specifieke lokale behoeften en tradities en vaak over generaties is doorgegeven. Folk architecture kenmerkt zich door het gebruik van traditionele bouwmethoden en materialen die goed zijn aangepast aan de lokale omstandigheden. Het weerspiegelt de identiteit en cultuur van de gemeenschap en draagt bij aan een gevoel van plaats.
Kenmerken en voorbeelden
Kenmerkend voor folk architecture is het gebruik van lokaal beschikbare materialen, zoals hout, steen, leem of bamboe. Bouwmethoden zijn vaak traditioneel en aangepast aan het lokale klimaat. Voorbeelden variëren sterk per regio en omvatten onder andere blokhutten, huizen van leem (adobe), vakwerkhuizen, en traditionele boerderijen. Ook constructies in sloppenwijken of 'doe-het-zelf' verbouwingen kunnen onder vernaculaire architectuur vallen, aangezien ze buiten de formele architectuur om ontstaan en gebruik maken van beschikbare materialen en kennis binnen de gemeenschap.
Context en betekenis
Folk architecture is meer dan alleen bouwen; het is een uitdrukking van de culturele waarden, tradities en geschiedenis van een plek of gemeenschap. Het biedt inzicht in de manier van leven, economie en overtuigingen van een groep mensen. Hoewel het vaak wordt geassocieerd met landelijke gebieden, komt het in verschillende vormen over de hele wereld voor.
Vergelijkbare termen
Traditionele architectuur
Gebruikte bronnen: